تورس: در لیورپول پادشاهی می کرم اما هرگز با آن قهرمان اروپا نمی شدم !

هواداران فرناندو تورس: تورس ستاره اسپانیایی باشگاه چلسی در آخرین مصاحبه خود دلیل ترک لیورپول را توضیح داد و ...

:.. با مــا در ادامــه با مصـــاحبه جــذاب و خــواندی تـــورس هـــمراه بــاشیـــد ..:

تورس بازیکن سابق باشگاه لیورپول در مصاحبه با مجله فرانسوی So Foot، گفت: "من در لیورپول تقریبا همه چیز داشتم به غیر از جام. در آن جا احساس پادشاهی می کردم اما تیم در حال دگرگونی بود. مدیران باشگاه در حال فروختن ستاره های تیم به تیم های دیگر بودند، ماسکرانو را به بارسلونا فروختند و ژابی آلونسو هم به رئال مادرید رفت اما بدون این که سرمایه گذاری خوبی بعد از فروش این 2 ستاره انجام دهند. 27 سالم بود که می خواستم طعم قهرمانی در چمپیونز لیگ را بچشم و احساس کردم که با لیورپول این اتفاق رخ نخواهد داد.

لیورپول در حال تغییر نسل بود و بازیکنان زیادی تیم را ترک می کردند و کسب موفقیت در لیگ قهرمانان در این شرایط تنها اگر منچستر سیتی یا پاریسن ژرمن باشید ممکن است، چون مدت زیادی طول می کشد تا دوباره به جمع مدعیان برگردید. من نمی توانستم مدت زیادی صبر کنم. روزی استیون جرارد پیشم آمد و گفت: "فرناندو، الان تو باید به فکر خودت باشی. کاری که به نظرت بهتر است، انجام بده." ولی وقتی که به او گفتم که می خواهم پیشنهاد چلسی را قبول کنم او نابود شد! اعلام کردن جداییم از لیورپول به جرارد یکی از سخت ترین لحظه های دوران ورزشیم بود. او بهترین هم تیمی ام بود و فکر نمی کنم که در آینده کسی مانند او پیدا کنم. ما برای یک دیگر ساخته شده بودیم."

فرناندو تورس ادامه داد: "قبل از آمدنم به چلسی، تیم با آنلکا و دروگبا در خط حمله بازی می کرد. من به تیم آمدم که کنار آنلکا مقابل 3 هافبک بازی کنم. ما تنها در یک بازی با آن سیستم بازی کردیم. در آن زمان من و لوییز به دیدار آنجلوتی رفتیم به دلیل اینکه در روز آخر به تیم پیوسته بودیم، او به ما گفت که بازیکنان مهمی هستیم ولی در واقعیت ما زیاد بازی نمی کردیم. من از چیز هایی که اتفاق افتاد زیاد سر در نیاوردم. تجربه نشستن بر روی نیمکت را به دست آوردم و بارها به خودم می گفتم که شرایط عوض خواهد شد. بعد ویاس بواس آمد و بعد از آن دیمتئو و باز هم شرایط تغییر نکرد. یک روز بازی می کردم و روز دیگر روی نیمکت بودم.

با آمدن رافائل بنیتز شرایط کمی تغییر کرد. از او یاد گرفتم که چگونه در لحظات سخت بهترین تصمیم را بگیرم. او با هر کاری که می کرد مرا به فکر می انداخت. مطمئن هستم بازیکنانی هستند که بدون این که لحظه ای در زمین فکر کنند بازنشسته می شوند! رافا بسیار تاکتیکی کار می کرد. قبل از آشنایی با او عادت داشتم که که در همه جای زمین بدوم و مهم نبود در کجا می دوم. 5 فرار خوب در فضاهای مناسب بهتر از 100 فرار بدون هدف است."